วัดพระธาตุแช่แห้ง–แมงหมาเต๊า

DSC08091

ตำนานแมงหมาเต๊า
ความตอนหนึ่งว่า……เมื่อนั้นยังมีพราหมณ์ผู้นึ่งลุกแต่ห้วยไคร้มากัยด้วยข้าชายแห่งตนผู้นึ่ง ก็หันพระเจ้ากับมหาอานนท์นั่งอยู่เค้าไม้สำโรงที่นั้น พราหมณ์ผู้นั้นก็รู้จักว่าเป็นพระเจ้ามานั่งอยู่ที่นั่น ท่านพราหมณ์ก็จิ่งใช้ข้าชายตนนั้นไป เมือเอาหมากสมอแช่ไว้ยังบ้านห้วยไคร้นั้นมาทานแก่พระพุทธเจ้า ข้าชายไปก็เป็นอันนานมากนัก ท่านพราหมณ์จิ่งกล่าวว่า “มึงสังนานมายิ่งนักจา” ข้าชายผู้นั้นกล่าวว่า “หมากสมอแช่น้ำไว้แห้งเสียนาว่าอั้น” ทีนั้นท่านพราหมณ์ก็เอาหมากสมอน้อมหื้อเป็นทานแก่พระพุทธเจ้าหั้นแล ในขณะนั้นยังมีหมาเต๊าตัวนึ่งออกมาสู่ง มาน้อมแทบบาทพระพุทธเจ้าหั้นแล พระก็แย้มใคร่หัวแล เมื่อนั้นพระมหาอานนท์จิ่งไหว้ว่า “พระพุทธเจ้าแย้มใคร่หัวเหตุใดชาว่าอั้น” พระพุทธเจ้ากล่าวว่า “ดูราอานนท์ในเมื่อตถาคนนิพพานแล้ว ธาตุดูกตถาคตจักมาตั้งอยู่ที่นี่ ตราบต่อเท่า 5,000 พระวสาชแล บ้านห้วยไคร้จักเป็นเมืองอันนึ่งชื่อว่าเมืองนาน ในที่นี้จักได้ชื่อว่าแช่แห้ง แมงหมาเต๊าตักนี้จักได้เป็นพระยาตนนึ่งกินเมืองอันนี้ชื่อว่า “ท้าวขาก่าน” เหตุมีลายด้วยน้ำหมึกแล ท้าวตนนั้นจักได้เลิกศาสนาพระตถาคตเมื่อซ้อย ท่านพราหมณ์ผู้นี้จักได้เกิดมาเป็นอุบาสกผู้นึ่ง จักได้โชฎกศาสนากูชแล ท้าวขาก่านจักได้สร้างศาสนากูหื้อรุ่งเรืองเมื่อซ้อยหมื่นชแล”
ขอขอบคุณ http://www.ch.or.th/

Both comments and pings are currently closed.

Comments are closed.

. . . . . . .
. . . . . . .