หลังแรกสร้างในสมัยพุทธกาล ที่ประเทศอินเดีย บริเวณทิศตะวันออกของเมืองสาวัตถีในสมัยก่อน มีเรื่องเล่าว่า นางวิสาขา อุบาสิกาคนสำคัญในพุทธศาสนา ครั้งหนึ่งนางไปฟังธรรมตามปรกติแล้วลืมทิ้งเครื่องประดับอันมีค่าไว้ ปรากฏว่า พระอานนท์ พบเข้าและเก็บรักษาไว้ให้
เมื่อนางวิสาขาทราบความจึงหมายใจจะมอบเครื่องประดับนั้นถวายเป็นพุทธบูชา แต่นั่นเป็นการผิดวินัยสงฆ์ นางจึงออกอุบายขายเครื่องประดับนั้นแต่ด้วยความที่มีราคามหาศาลถึง ๙ โกฏิ (๑ โกฏิ เท่ากับ ๑๐ ล้าน)

โลหะปราสาทหลังที่สองสร้างขึ้นที่อนุราธปุระ หรือเมืองหลวงเก่าของศรีลังกา สร้างขึ้นในสมัยของ พระเจ้าทุฏคามนี ราวพุทธศักราช ๓๘๒ มีขนาดใหญ่โตไม่แพ้หลังแรก มีความสูงถึง ๙ ชั้น มีห้องจำนวน ๑,๐๐๐ ห้องเท่ากัน ประดับด้วยงาช้างและอัญมณีงดงามยิ่งนัก หลังคามุงด้วยแผ่นทองแดง ปัจจุบันเหลือเพียงซากเสานับพันต้นเป็นอนุสรณ์

สำหรับโลหะปราสาทที่วัดราชนัดดานี้ เริ่มสร้างในรัชสมัยสมเด็จพระนั่งเกล้าฯ เล่ากันว่าพระองค์โปรดเกล้าฯ ให้สร้างขึ้นโดยหวังจะให้แทนเจดีย์ต่างๆ ที่สร้างกันอย่างดาษดื่น เหมือนอย่างที่พระองค์โปรดเกล้าฯ ให้สร้างเรือสำเภาที่วัดยานนาวา

แต่ขึ้นเพียงโครงสร้างเท่านั้นก็สิ้นรัชกาลเสียก่อน จากนั้นก็สร้างต่อเติมมาเรื่อย แต่กว่าจะเสร็จสมบูรณ์งดงามก็มาสำเร็จเอาในรัชกาลปัจจุบันนี้เอง องค์ปราสาททำเป็นตัวตึกสูง ๗ ชั้น ยอดเป็นทรงปราสาทมีทั้งสิ้น ๓๗ ยอด แทนความหมายถึง โพธิปักขิยธรรม ๓๗ ประการ หมายถึง ธรรมะแห่งการตรัสรู้ ยอดปราสาทชั้นบนสุดประดิษฐานพระบรมสารีริกธาตุ

ขอขอบคุณ http://www.oknation.net/