สร้างขึ้นในระหว่างปี พ.ศ. 2310 – 2325 สมัยพระเจ้าตากสินมหาราช เป็นศิลป สมัยรัตนโกสินทร์กับอยุธยา รูปทรงจตุรมุก่ออิฐฉาบปูน หลังคาจั่วมุงด้วยกระเบื้องเกร็ดเต่าทำจากดินเผามีหน้าต่างหนึ่งช่อง มีประตูสองช่องเหนือขอบประตูสองด้านประดับด้วยถ้วยชามสังคโลกเรียงกันเป็น รูปทรงกลม หน้าจั่วเป็นพื้นเรียบกระเบื้องชายหลังคาเชื่อมด้วยปูน ตัววิหารมีกำแพงล้อมรอบพร้อมมุงหลังคาและมีพระพุทธรูปปางมารวิชัยทำด้วยปูน ประดิษฐานไว้โดยรอบจำนวน 8 องค์ส่วนภายในวิหารมีพระพุทธรูปปางไสยาสน์ 1 องค์ต่อมาหลังคมวิหารและกำแพงได้ชำรุดและพังลง

ในปี พ.ศ. 2485 มีผู้ใจบุญได้ซ่อมหลังคาใหม่โดยมุงด้วยกระเบื้องเกล็ดเต่าเคลือบสี หน้าบันจั่วทิศตะวันตกเป็นรูปพระอินทร์ทรงช้างเอราวัณ ประดับด้วยลายเครือเถาหน้าบันจั่วด้านประตูปั้นเป็นรูปดอกบัว 5ดอก ประดับแจกันหลังคาประดับด้วยช่อฟ้ารูปหัวพญานาค มีใบระกา และต่อมาหลังคาและนาคปั้นก็พังเกิดความชำรุดเสียหายอีกทางอำเภอบางคล้าได้ ร่วมกับประชาชนบริจาคทรัพย์เพื่อช่วยซ่อมแซมขึ้นในปี พ.ศ. 2541เป็นการอนุรักษ์ของเดิมเอาไว้เพื่อเป็นมรดกของชาติโดยได้ทำการซ่อมหลังคาโครงสร้างใหม่หมด ตั้งเสาเสริมความเข้มแข็ง 4 ด้าน รวม 8ด้าน ฉาบผนังภายในโดยก่ออิฐฉาบปูนทุกด้าน เปลี่ยนฝ้าเพดาน เปลี่ยนโคมไฟปูพื้นใหม่ด้วยหินอ่อน และปูศิลาแลงโดยรอบวิหารทั้ง 4ด้านและทางวัดได้ดำเนินการประดับตกแต่งเครื่องบนตัวนาคและลวดลายหน้าบันเพื่อทรงคุณค่าทางศิลปกรรมและมรดกทางวัฒนธรรม

ขอขอบคุณ http://www.painaidii.com/