เป็นพระอารามหลวงชั้นโท ชนิดวรวิหารเดิมเป็นวัดร้าง สมเด็จเจ้าพระยาบรมมหาพิชัยญาติ (ทัตบุนนาค) ครั้งดำรงยศเป็น พระยาศรีพิพัฒน์รัตนราชโกษา ได้ปฏิสังขรณึ้นใหม่เมื่อปี พ. ศ. ๒๓๘๔ ในรัชกาลที่ ๓ เนื่องจากท่านมี เรือกำปั่นค้าขายกับต่างประเทศอยู่หลายลำ จีงหาชี้อวัสตุก่อสร้างส่วนใหญมาจากจีน ถาวรวัตถุที่ก่อสร้างขี้นจีงมีลักษณะสถาปัตยกรรมแบบจีน สิ่งสำคัญในพระอาราม มีพระอุโบสถขนาดย่อม หลังคาแบบเก๋งจีน ไม่มีช่อฟ้าใบระกา หน้าบันทั้ง สองด้านเป็นลายปูนปั้นมังกรสอดสีประดับกระเบื้อง เพดานตามระเบียง เขียนลยดอกไม้สอดสี เสาพาไลเป็นศิลากลม ฐานของพาไลสลักศิลาเป็นรูปในเรื่องสามก๊กด้วยฝีมีองดงาม บานประตูหน้าพระอุโบสถเขียนลารดน้ำเป็นรูปเชี่ยวกางเหยียบสิงโต บานประตูกลางเป็นลายรดน้ำรูปเทวดาถือพระขรรค์เหยียบราชสีห์ ภายในพระอุโบสถฝาผนังและเสาภายในมีภาพจิตรกรรมรูปลายดอกไม้ ผนังบานกกหน้าต่างด้านนอกเขียนรูปต้นไม้สวรรค์ต่าง ๆ เช่น ต้นนารีผลและต้นกัลปพฤกษ์ หลังพระประธานเขียนเป็นรูปชุ้มเรือนแก้ว ลานหน้าพระอุโบสถปูด้วยแผ่นศิลาจากเมืองจีน เสมาสมัยรัชกาลที่ ๓ เป็นเสมาคู่ ชุ้มเสมาช่างไทย ออกแบบ และสั่งและสลักศิลาสำเร็จมาจากเมืองจีน พระประธาในพระอุโบสถ เป็นพระพุทธรูปสมัยสุโขทัย มีพระนามว่า พระสิทธารถ

ขอขอบคุณ : http://th.wikipedia.org/wiki/วัดพิชยญาติการามวรวิหาร